Boże Monarchie

[merogne]

Jeśli ktoś czytał to bardzo was proszę skomentujcie te książki, chociażby w kilku słowach. Jakie ksiązki fantasy innych autorów przypominają?
Nie wiem czy mam się zdecydować na zakup, a nazwisko autora nic mi nie mówi.

[juergen]

Przyzwoita fantasy, osadzona w swiecie, ktorego historia budzi silne skojarzenia z dziejami Europy w sredniowieczu i renesansie, epoce odkryc geograficznych, wojen religijnych... Ciekawe postacie, wielowatkowa fabula, czyta sie jednym tchem. Sporo zeglarstwa, sporo bitew (i to takich z rozmachem, ciekawie opisanych), troche magii, odkrywania nowych swiatow, walk o trony i o wplywy, zakulisowych intryg (koscielnych i nie tylko), swietych i heretykow, schizm i sojuszow... Mocne tlo "historyczne".
Troche trudno tak pisac, zeby nic nie zdradzic
Przykro mi, ale nie wiem, z czym porownac Kearneya, zeby obudzic wlasciwe skojarzenia.

Mam nadzieje, ze nie ja jeden sie wypowiem, to bedziesz miala pelniejszy obraz. Nie zaluje, ze kupilem.

[merogne]

Dzięki. Brzmi to nader obiecująco.

[Gość]

Kearney to taki nieopierzony Martin jakby...Ma zadatki choć trochę mu jeszcze brakuje

[ASX76]

Kearney to taki nieopierzony Martin jakby...Ma zadatki choć trochę mu jeszcze brakuje

Trochę to niezwykle delikatnie powiedziane...
"Boże Monarchie" mają bardzo interesujący początek w postaci "Wyprawy Hawkwooda" , niestety wraz z każdym kolejnym tomem robi się coraz bardziej heroicznie , a nieprawdopodobieństwo zachodzących wydarzeń jest zbyt duże jak na mój ograniczony rozumek , zwłaszcza w "Drugim Imperium". W sumie cykl całkiem nieźle się czyta , jednak porównywanie go do "Pieśni Lodu i Ognia" Wielkiego Mistrza - G.R.R. Martina jest herezją.
P.S. Stos już czeka...

[niepco]

Bez przesady, nie mam zamiaru bronić jakoś specjalnie Kearneya ( chociaż to Irlandczyk przecie ), ale najgorszy nie jest Zgadzam się że pierwszy tom był najlepszy. Ostatni bedzie niestety najgorszy AFAIK Mówiąć że Kearney jest nieopierzony chciałem mu nadać status czeladnika pióra w porównaniu do Martina, który dla mnie jak i dla Ciebie ASX76, jest Mistrzem Gildii. Generalnie oprócz owego postępującego z tomu na tom heroizmu pewnego żołnierza, drażni mnie nieco brak rozmachu: jakby ktoś mu przycinał powieści do z góry założonego rozmiaru. Moim zdaniem powinny mieć one po 1000 stron - jak u Martina - może wtedy okazałoby się że i Kearney ma zadatki na Mistrza a jego talent ujawniłby się w pełnej krasie....Reasumując: przeczytać trzeba, chociażby po to aby skrócic meki oczekiwania na "Strawe dla kruków" Martina...

[merogne]

Widzę, że jeszcze oprócz mnie wielu kocha Martina
Dzięki za recenzje. Karneya kupiłam, napiszę coś jak przeczytam, a wszystkich którzy też z niecierpliwością czekają na "Strawę" zapraszam do Przystani Miłośników Martina: Ogień i Lód. Każdego nowego witamy z radością !

[Zeb]

Boję sie tego, że gdyby Kerneyowi kazac napisać 1000 stronicową książkę to by nie wiedział co pisać - a jego książki są w sumie o tyle fajne, że właśnie szybko się je czyta, w korku w samochodzie, w pociągu, przy śniadaniu czy innym KFC lub "literce M", jak to mowi moja córka.

[Himura]

Mnie "Boże monarchie" się podobały, i z miłą chęcią przeczytałbym "The mark of Ran" pierwszą część "The Sea Beggars". Jest jakaś szansa na wydanie tej książki przez MAG?

[niepco]

Jeżeli ten cykl jest tak samo dobry jak "Okręty z zachodu" to może lepiej go nam zaoszczędzić?

[Himura]

Owszem "Okręty..." nie są może najwyższych lotów (w porównaniu z poprzednimi tomami), ale Kearney ma (moim zdaniem) bardzo ciekawe pomysły, a "The Sea Baggers" są o tym, na czym Kearney naprawdę się zna - osadzone są w tematyce marynistycznej.

[Gość]

Witam forumowiczów !
Polecam mapkę
http://emeric.maury.free.fr/yoshitsune/ ... rchies.jpg
Pomoga przy lekturze )

[Tigana]

Spoiler

Owszem "Okręty..." nie są może najwyższych lotów (w porównaniu z poprzednimi tomami), ale Kearney ma (moim zdaniem) bardzo ciekawe pomysły, a "The Sea Baggers" są o tym, na czym Kearney naprawdę się zna - osadzone są w tematyce marynistycznej.

Właśnie skończyłem "Statki z Zachodu" i zamierzam bronić autora. Jak dla mnie jedynym mankamentem książki jest jej objętość.Akcja, dzieje się za szybko - poszczególni bohaterowie giną za szybko nie mając nic do zagrania, a szkoda (no może poza R.H). No i zanim człowiek tak naprawdę wczuł się w akcję to przyszła 300 strona i the end Z drugiej strony autorowi udało sie dopiąć wszystkie wątki do końca bez zbędnego wodolejstwa co w dzisiejszych czasach jest sporym sukcesem (vide Jordan, Goodkind). Dla mnie tylko pozostaje jedna niejasność czy ON zginął- bo polubiłem faceta i już przy czytaniu "Drugiego imperium" po raz pierwszy od dłuższego czasu bałem się o bohatera książki. I za takich hero pana P.K. bardzo cenię

[Himura]

Drobny? SpoilerOn chyba nie zginął, a epilog dzieje się kilka lat później.Koniec
Takie ja odniosłem wrażenie
Przede mną bronić autora nie trzeba - zaliczam go do swoich ulubionych pisarzy
Nie zmnienia to jednak faktu, że "Okręty" są najsłąbszą częścią cyklu.
Zresztą Kearney przyznał, iż cykl ten ma aż pięć tomów z powodu nacisków wydawcy - sam skończyć chciał go wcześniej (i moim zdaniem to widać).
I jeszcze co do Niego - w początkowym zamyśle autora wcale nie miał być głównym bohaterem (miał być nim Hawkwood), jak stwierdził Kearney po prostu tak jakoś mu wyszło
P.S. Też faceta polubiłem i "syndrom" ten sam co u Ciebie Tigana

[Tigana]

On chyba nie zginął, a epilog dzieje się kilka lat później.
Takie ja odniosłem wrażenie
Przede mną bronić autora nie trzeba - zaliczam go do swoich ulubionych pisarzy
Nie zmnienia to jednak faktu, że "Okręty" są najsłąbszą częścią cyklu.
Zresztą sam Kearney przyznał, iż cykl ten ma aż pięć tomów z powodu nacisków wydawcy - sam skończyć chciał go wcześniej (i moim zdaniem to widać).

W sumie to mógł się zmieścić w 3 tomach, połącżyć jakoś "Królów heretyków" i "Żelaze wojny" a w "Drugim imperium" zakończyć wszystkie wątki z Aruną włącznie. Na dobrą sprawę te 18 lat przerwy niczemu nie posłużyło, chyba,że autor szykuje "Boże monarchie" - następne pokolenie
Jedna rzecz jeszcze nie daje mi spokoju Heria i jej czyn, przecież miała tyle lat na zemstę. Zazdrość, matczyna miłość, stare nigdy nie zagojone rany - co ją teraz do tego pchnęło ? Gdyby to zrobiła w 3 albo 4 tomie byłoby to bardziej dla mnie zrozumiałe.
Sprawę Jasminy też bym inaczej poprowadził, no i bym zdradził prawdę R.H. , byłby gościu szczęśliwy. Atak poza tym to końcówka z "Drugiego Imperium" mogłaby być zakończeniem całej serii.